Harde realiteit

Stel je voor: je zit midden in de hectiek van de eerste week, waar elke voedingstijd een mix is van hoop en overrompelende angst. Tijdens een weegmoment valt er plotseling iets op dat je even doet verstijven. De kraamverzorgster deelt rustig maar beslist mee:

"Je baby komt boven de toegestane 10% gewichtsverlies."

Op dat moment lijkt de tijd even stil te vallen. Wat als je in dat ogenblik overmand wordt door een golf van stress en onzekerheid? Wat als je hoofd overspoeld wordt met vragen: "Ben ik wel geschikt? Heb ik iets fout gedaan waardoor mijn kleintje lijdt?" De woorden klinken als een domper op je moed; je voelt de angst als een koude rilling die door je lichaam trekt, alsof je zelf aan het vallen bent in een afgrond van twijfel en kwetsbaarheid.

Zou je ooit gedacht hebben dat jouw eigen inspanningen op zo'n cruciaal moment zo zwaar ter discussie zouden staan? Het voelt misschien alsof elke seconde die volgt, gevuld is met de remsels van je hart dat versnelt in paniek.  Wat als je op dat moment voelt dat je, ondanks al je liefde en doorzettingsvermogen, even niet genoeg bent?

Deze ervaring laat je niet alleen de harde realiteit zien van wat moederschap soms betekent; het confronteert je ook met je diepste angsten en nodigt je uit om te zoeken naar de kracht en kennis in jouw eigen lichaam.

In de beginfase leek het perfecte beeld van borstvoeding ver verwijderd van de werkelijkheid. De pijn van tepelkloven, het voortdurende gevecht omdat mijn baby maar niet wilde aanhappen en de ondraaglijke spanning van elke voeding – het was een harde confrontatie met de realiteit. De signalen waren duidelijk: hij kreeg niet genoeg binnen en begon zelfs gewicht te verliezen. Het was een harde realiteit die mijn hart deed verkrimpen. Mijn kraamverzorgster waarschuwde me dat als dit zo bleef gaan, kunstvoeding misschien onvermijdelijk was.

Toch hield ik vast aan mijn wens om alleen borstvoeding te geven. Met momenten van kolven, tussendoor kleine beetjes geven en mijn vastberadenheid als kompas, bleef ik elke dag weer proberen. Na een week kwam er een keerpunt: mijn kleine wonder was weer boven zijn geboortegewicht en groeide sindsdien als een speer.

Voor alle moeders die worstelen: weet dat je niet alleen bent. Vertrouw op jezelf, op je baby, op het proces. Soms is de weg naar succes vol hobbels, maar elke druppel moedermelk is het waard. 💜